Uholanzi

Jaja, ik ben er nog!

inmiddels al meer dan een maand weer in Nederland maar met m'n hoofd nog vol in Kenya. Ik zal maar beginnen met mijn laatste weken in Kenya.

Na mijn terugkomst in Kisumu, na Diani, had ik nog twee weken voor ik terug moest naar ons kikkerlandje. In de eerste dagen hoorde ik dat ik toch niet bij Alistair kon verblijven, alleen de eerste week. De eerste paar dagen ben ik rustig thuis gebleven, bij Alistair dus. Toen ik op een avond het huis uitliep om naar de stad te gaan werd ik door een van de vijf honden van Alistair aangevallen en ben ik aardig hard gebeten in zowel mijn arm als mijn bovenbeen. Hierdoor ben ik die avond thuis gebleven en de paar dagen erna ook.

Na twee dagen heb ik een deel van mijn spullen gepakt en ben ik met de bus naar Ligega gegaan. Ligega is het dorp waar mama en haar familie vandaan komt en op dat moment verbleef. De tijden dat er geen vrijwilligers in Nyalenda zijn verblijven mama en de kinderen weer in hun eigen huis bij haar man in Ligega. Het was twee uur met de bus, een onwijs leuke bus vol met kinderen, moeders met baby's en kippen. Na twee uur kwam ik aan in Ligega en heb ik mama gebelt, ze zei dat ik de weg terug moest volgen en haar zoon me tegemoet zou lopen. Het weerzien was echt fantastisch, Maribel kwam keihard op me afrennen en heeft me de eerste twee uur niet losgelaten. Na een lunch met mama en haar man ben ik met Maribel gaan wandelen om het dorp te bekijken.
Maribel had het de hele wandeling over apen, die blijkbaar in de buurt moesten zijn. Toen we terug waren heb ik mama gevraagd waar apen zijn en zij vertelde dat er bij de rivier vaak bavianen lopen. Ik heb toen aan Maribel, Carl, Mark, Willie en Daddy moeten beloven dat we de volgende dag naar de rivier zouden gaan.
Dus gingen we 's ochtends opweg naar de rivier, ik en de kinderen. Na zeker twee uur lopen kwamen we er eindelijk aan en zijn we een heel stuk langs de oever gelopen. Helaas geen apen gevonden maar wel een mooi plekje waar we het water een stukje in konden. Hierna was het helaas echt tijd om afscheid te nemen van de kinderen en mamas man omdat ik voor het weekend terug wilde naar Kisumu.
Mijn laatste weekend naar de club, met vrienden bij hippo point zitten en naar de markt.

Aan het begin van m'n laatste week heb ik afscheid genomen van Alistair en zijn familie en ben ik naar Ahero vertrokken. Mijn spullen mocht ik bij mijn grote vriend Robert zetten en ben ik met twee koffers vol spullen, van zowel mij als anderen, die ik verzameld had voor het weeshuis, met de matatu naar Ahero gegaan. Ik heb de drie dagen in Ahero geholpen met het kerstfeest in het weeshuis, die op de laatste dag was. Het feest was heel leuk om mee te maken en fantastisch om te zien hoe blij de kinderen waren. Mijn laatste dag in Ahero is Robert ook langs gekomen om het dorp te zien en het feest bij te wonen. De volgende ochtend zijn we met Tommy weer naar Kisumu gegaan.

En toen was het officieel, nog 23 uur voor ik de bus naar Nairobi zou pakken, op 19 December 2014. Mijn laatste dag ben ik continu met Robert geweest en hebben we Nyalenda bezocht, om afscheid te nemen. We zijn naar Mega City gegaan, het winkelcentrum, naar de Maasai market en de Duke of Breeze om afscheid te nemen. Hierna hebben we met Roberts moeder gekookt en gegeten, alles wat ik lekker vind in Kenya! Het was een gezellige avond en hierna zijn we ondanks dat het donderdag was met Robert, Felix en Roberts baas naar de club geweest en hebben we de hele avond gedanst om heen enkel uur te verspillen!

Na toch nog twee uurtjes op de bank slapen was het moment daar, mijn spullen pakken en Kisumu verlaten… Robert ging met me mee naar het busstation waar we het voor elkaar hebben gekregen voor hem ook nog een buskaart te regelen, ZO LIEF! hij is dus met me mee gegaan naar Nairobi! We hebben de hele busreis geslapen en bij aankomst zijn we naar het vliegveld gegaan. Hier hebben we gedineerd en gepraat. En toen moest het echt, afscheid nemen van mijn maatje, mijn grote vriend, Robert… Het eerste punt waar ik toch echt me tranen niet in kon houden.

Na het inchecken nog een paar uurtjes op het vliegveld geslapen en toen het vliegtuig in. Ik zat naast een oudere man maar heb van de negen uur denk wel acht uur geslapen. Daarna in Londen overstappen en nog anderhalf uur vliegen. Alles verliep heel soepel en toen was ik opeens om 11 uur 's ochtends op 20 December 2014 in Nederland…

Toen ik de deuren uitliep stonden daar Wietske, Papa en Tante Anita op me te wachten. nou weer tranen natuurlijk. Toen kwam me broer, Robert, ook nog, die was even naar de WC! :p Hierna naar huis en alles voelde meteen alweer zo normaal. Mama was thuis en natuurlijk meteen mijn hele koffer opengehaald om souveniertjes en mijn eigen aankopen te laten zien.

Hierna ben ik druk bezig geweest met wennen, werk zoeken en een rijschool uitzoeken. Inmiddels heb ik werk gevonden, heb ik er al twee rijlessen opzitten en ben ik druk met een studie uitzoeken.
Ik hoop snel terug te kunnen en moet me draai hier nog enorm vinden. Ik heb erg gerealiseerd hoeveel ik hier heb en daardoor heb ik ook beseft dat ik niet zoveel nodig heb. Ik heb mijn spullen uitgezocht en over een week sta ik op de markt in Amsterdam om het allemaal te verkopen. Toch mis ik elke dag Kenya nog enorm, ik voel me echt zoals mijn laatste tijd in Kenya, ik heb enorme heimwee.

Een paar weken geleden ben ik Lotte gaan opzoeken, een van mijn vriendinnen die ik in Kenya heb ontmoet en het vriendinnetje van Tommy. Ik was net twee weken terug en het was even een weekendje Kenya dichtbij. We hebben gefeest als Kenyanen, Chapati gegeten en we zijn naar een Afrikaanse kerk geweest.

Nou, ik denk dat dit voor nu mijn laatste blog is, tot het punt dat ik weer terugga natuurlijk, dan houd ik jullie weer op de hoogte hoe de terugkomst is! Als jullie nog vragen hebben, meer willen weten of ooit benieuwd zijn hoe het met me gaat mogen jullie altijd mailen: sharon_oudejans@hotmail.com

Tot horens, HOUDOE!