oud, vertrouwd en toch nieuw

owjeej, nu word het wel heel erg he! Klaas heeft helemaal gelijk, hoogste tijd voor een nieuwe update!

Inmiddels zelfs alweer anderhalve week terug in Nederland, maar eerst maar over de laatste maand in mijn geliefde landje;

Nadat ik met Robert een week naar zijn zus was geweest in Eldoret, een stadje 2 uur van Kisumu, heb ik nog veel gewerkt in het weeshuis, het meeste papier werk was redelijk afgerond dus ik ben de weken erna meer bezig geweest met het verzorgen van de kleinste kinderen en een 3 maanden oude baby. De 'moeder' van de kleintjes was helaas niet aanwezig in verband met het overlijden van haar moeder, waardoor er een lichtelijk tekort was aan verzorgers van de kleinste, dus het kwam heel mooi uit dat ik er was.
Het babytje is naar het weeshuis gebracht op toen dit mannetje 2 dagen oud was, 2 maanden voor ik in Kenya aankwam. De moeder was 16 jaar en heeft het mannetje naar het politiebureau gebracht en via daar is hij bij ons terecht gekomen. super lief natuurlijk!

Het grote verjaardagsfeest zou in mijn laatste week gehouden worden en hiervoor zijn wij ook druk bezig geweest met cadeautjes verzamelen. we zouden ook de versiering en het inpakken al doen maar door een aantal begrafenissen en andere dingen die ertussen kwamen is het feest twee weken uitgesteld en kon ik er dus helaas niet bij zijn.

Anderhalve week voor ik uit Kisumu vertrok heeft Tommy mij uitgenodigd voor een groot feest in de kerk ter ere van zijn moeder. Tommy zijn ouders zijn Bishop en Arch Bishop, als ik het goed schrijf, en hebben alle leiding over een kerk in Ahero, meerdere kerken in Kisumu en nog een aantal in de omgeving. Maar omdat Tommy's vader inmiddels al ergens eind 80 is en enorm ziek moest er een opvolger komen. Nu is het totaal niet gebruikelijk dat een vrouw de leiding kreeg en was Tommy's moeder dan ook de eerste vrouwelijke churchleader. Dit moest natuurlijk grootst gevierd worden, dus een grote ceremonie in de kerk, alle belangrijke bischoppen van Kenya waren aanwezig en na afloop een groot diner, heel gaaf om mee te maken!

Verder ben ik de laatste maand elke minuur met robert geweest, we zijn naar het zwembad geweest, waar ik hem zwemles heb gegeven, we hebben heel veel op hippo point gezeten met vrienden en verder gewoon lekker het rustige Afrikaanse leven geleefd.

Mijn laatste week zijn wij naar Nairobi gegaan. naar Roberts oom en tante, zodat ik Nairobi ook een keer kon zien. Maandag 3 Augustus zijn we in Nyalenda langs gegaan om gedag te zeggen, weer moeilijk natuurlijk maar makkelijker dan vorige keer, ook omdat het terugkomen bij deze fantastische mensen nu veel zekerder is dan vorig jaar. Maandag avond hebben wij de bus gepakt en dinsdag heel vroeg kwamen we in Nairobi aan.

Die maandag begon ik eind ochtend koorts, spierpijn en diarree te krijgen, wat aan het eind van de avond toch wel heel erg was geworden. Tijdens de busreis een bak met diarree remmers genomen zodat ik in ieder geval de busreis vol kon houden. Die dinsdag heb ik in Nairobi die hele dag op bed gelegen en ik heb me echt nog nooit in mijn leven zo ziek gevoeld, waardoor iedereen bang was dat het malaria zou zijn. Woensdag ochtend zouden we naar het ziekenhuis gaan maar de koorts was in de nacht gezakt en alleen mijn maagpijn was iets erger geworden. Veel met mamsie gebeld en gewhatsapped die dag en in de avond zelfs een appel gegeten! De volgende ochtend was het al 24 uur voor ik moest vliegen en begon d tijd toch wel te dringen, maar ik voelde me alweer ietsje beter en ik heb een bakje yoghurt gegeten en we zijn zelfs even Nairobi in geweest voor de laatste inkopen. Die avond met Roberts familie uit eten geweest, ik kon helaas niet meer eten dan een bakje fruit maar gelukkig was ik nog wel fit genoeg om mee te gaan!

Vrijdag ochtend, 7 Augustus, was het dan zo ver, ik moest vertrekken. Vroeg in de ochtend de taxi naar het vliegveld gepakt met Robert en daar nog drie uurtjes samen gezeten, veel gelachen, gekletst maar ook heel stil gezeten. Toen moest ik het vliegtuig in en ben ik eerst naar Istanboel gevlogen, de vlucht kwam een uur te laat aan dus er was nog maar 2,5 uur wachttijd over, ideaal natuurlijk!
Daarna doorgevlogen naar Nederland en tegen iedereens verbazing waren we zelfs een half uur te vroeg. We waren een van de enige vluchten die aankwamen om dat tijdstip dus ik kon meteen mijn koffer van de band halen en naar mijn lieve ouders, broers en schoonzus rennen! Deze keer een stuk vrolijker dan vorig jaar. Super blij hun weer te zien en iedereen had meteen leuke verhalen van hun vakanties en belevingen deze zomer!

Helaas moest mijn moeder mij tijdens de autoreis terug naar huis mededelen dat onze buurman, Buurman Klaas, die dinsdag ervoor was overleden. Ze had 6 weken eerder al gemeld dat Klaas naar het ziekenhuis moest met acute leukemie maar ze heeft mij bewust met mijn ziek zijn dinsdag niks gezegd. Dat was natuurlijk wel even heel moeilijk en zaterdag zijn we naar de begrafenis geweest maar moet ik eerlijk zeggen dat ik het nog helemaal niet kon beseffen, mijn energieke, lieve buurman Klaas was nog zo levendig toen ik wegging en binnen mijn reis is het zo fout gegaan.. nog steeds besef ik het nog niet helemaal..

Vanaf maandag had ik mijn introductie week van de universiteit Leiden, wat mij nog even dubbel zo enthousiast heeft gemaakt voor mijn opleiding en mijn studententijd, die vanaf 30 Augustus zal beginnen! Gisteravond ook weer gewerkt en het leven gaat toch wel weer een beetje beginnen.

Maar ik moet er ook bij zeggen dat ik mijn hart deze keer toch wel helemaal aan Kenya verloren ben en er dus zeker een wederkeren zal zijn, hopelijk binnen een jaar!

Lieve allemaal, bedankt voor alle lieve berichtjes en iedereen die mij altijd zo trouw volgt! ik zal zeker af en toe nog iets laten horen, zoieso als ik daadwerkelijk naar Kenya terugga, maar ik ga een drukke tijd tegemoet dus als iemand even bij wil kletsen of wil weten hoe het gaat mogen jullie ook altijd mailen of mij even opzoeken!
dikke kus en tot snel weer!

email: sharon_oudejans@hotmail.com