voorbereiding
Door: sharon
Blijf op de hoogte en volg Sharon
04 Augustus 2014 | Kenia, Kisumu
Jaja, daar zit ik dan. In het vliegtuig richting Nairobi.
Zoals jullie gemerkt hebben ben ik geen kei in het bijhouden van een blog. Ik zal proberen jullie zo goed mogelijk op de hoogte te houden!Fleur en eef zitten voorin het vliegtuig en ik zit tussen erg aardige engelse in.
De voorbereidingen voor dit avontuur zijn volgens mij rond december begonnen en nu is het eindelijk echt zo ver. Toch voelt het nog steeds niet alsof ik lang wegga of me in een totaal andere wereld ga bevinden over zo´n 9 uur.
07/07/2014 – 09:00
Dat was alwer mijn motivatie voor toen. Inmiddels zit ik in mijn kamertje in nyalenda, een van de krottenwijken in kisumu. Ik zal proberen vanaf het begin te beginnen met me verhaal.
Ik reis met twee andere meiden, Fleur en Eef, allebei 18 jaar. Ik heb ze ontmoet via dare2go, in het eerste trainingsweekend. Ik had Eef daarvoor wel al gesproken, omdat zij een oproep op de site van dare2go had geplaatst met de vraag wie haar buddy wilde zijn tijdens haar reis naar afrika. Fleur en ik hadden hier beide op gereageerd dus in het weekend was het natuurlijk de vraag wie er nou me zou gaan. Gelukkig mochten we ook met ze drieen en hoefde Eef dus niet te kiezen. We hebben in totaal 2 trainingsweekenden gehad, de eerste om elkaar te leren kennen en vrijwilligerswerk in het algemeen. In het tweede weekend leerde we de projecten kennen en mochten we een keuze maken naar welk project we het liefst zouden willen. In eerste instantie wilden wij graag naar Kakamega, Miles of smiles, maaf omdat het comtact met het project minder werd en mijn buddies maar 6 weken gaan vond dare2go het toch geen goed plan om ons hierheen te laten gaan. We kregen als alternatief Pandipieri, Kisumu aangeboden. In eerste instantie was ik wel een beetje teleurgesteld omdat Kakamega een klein dorpje is en Kisumu de derde grootste stad van Kenia en zoals veel van jullie weten ben ik nou eenmaal niet echt een stadsmens. Na veel opgezocht te hebben over Kisumu was ik hier al vrij snel overheen, want Kisumu mag dan de derde grootste stad zijn, maar dat is natuurlijk wel anders dan een stad in Europa, het grootste deel is krottenwijk en k moet zeggen dat het ook niet aanvoelt als een stad nu ik er ben. Iedereen kent elkaar zo ongeveer en een roddel is binnen een dag door de hele stad verspreid.
Voor we weggingen zijn we ongeveer anderhalve maand bezig geweest met alerlei voorbereidingen. We zijn naar een zogenaamde AKN (andere kant van nederland) plek geweest. Dit was een verplichting van dare2go (onze organisatie die ons vanuit nederland begeleid). Een AKN plek is een plek in nederland waar er iets voor de samenleving word gedaan door middel van vrijwilligerswerk. Wij hebben Sonschine bezocht, in Rotterdam. Dit was een opvang voor de straatkinderen van een buitenwijk in Rotterdam. De meeste mensen die er werken zijn dus vrijwilligers of stagaires. Wij zijn er op een donderdag geweest, vanaf 3 uur smiddags komen er dan kinderen die uit school komen. Er waren die middag in totaal 75 kinderen. Voor de kinderen kwamen hebben we alle taken verdeeld en ik mocht helpen op het podium, waar geknutseld werd, ik was helmaal op me plek dus! Ik moet eerlijk toegeven dat ik wel geschrokken ben hoeveel energie zo een halve dag koste. Sommige kinderen waren erg lastig en luisterde slecht, andere daarintegen wilde je juist bij alles helpen. Ik snap waarom dit een verplicht onderdeel van de voorbereiding is van dare2go, je leert veel over jezelf en over de omgang met vrijwilligerswerk. Ik ben blij dat we er geweest zijn wang het was erg leerzaam maar ook erg leuk.
Op een woensdag ben ik met Fleur naar een school in Amsterdam geweest om een dagje mee te kijken bij Cross Your Borders, een organisatie die op middebare scholen in Nederland met de kinderen een drie dagen project doet over vrijwilligerswerk en de situatie in ontwikkelingslanden. Wij waren er op de derde dag van hun project, de dag dat de presentaties over de landen werden gegeven, door de kinderen. Het was erg leuk om te zien omdat de opdracht ook was geweest om zo creatief mogelijk te zijn. Er waren dus liedjes, raps, een journaal en een groepje deed de wereld draait door na. Zo was het leerzaam maar vooral heel leuk om naar te luisteren. Wanneer wij terug komen na onze reis gaan Fleur en ik ook 10 dagen meewerken als vrijwilliger van CYB.
Ik heb in de weken voor mijn vertrek al veel geleerd en meegemaakt. Mensen zeggen altijd dat je pas doorhebt wat je allemaal hebt wanneer je in een land ben waar ze niks hebben. Ik heb gemerkt dat ik dit in de weken voor mijn vertrek al aardig door had. Doordat ik van alles en iedereen afscheid moest nemen voelde elk moment met iemand of bijvoorbeeld elke film die ik keek al zo kostbaar en waardevol omdat ik besefte dat ik dat hier allemaal niet zou hebben.
Zoals jullie gemerkt hebben ben ik geen kei in het bijhouden van een blog. Ik zal proberen jullie zo goed mogelijk op de hoogte te houden!Fleur en eef zitten voorin het vliegtuig en ik zit tussen erg aardige engelse in.
De voorbereidingen voor dit avontuur zijn volgens mij rond december begonnen en nu is het eindelijk echt zo ver. Toch voelt het nog steeds niet alsof ik lang wegga of me in een totaal andere wereld ga bevinden over zo´n 9 uur.
07/07/2014 – 09:00
Dat was alwer mijn motivatie voor toen. Inmiddels zit ik in mijn kamertje in nyalenda, een van de krottenwijken in kisumu. Ik zal proberen vanaf het begin te beginnen met me verhaal.
Ik reis met twee andere meiden, Fleur en Eef, allebei 18 jaar. Ik heb ze ontmoet via dare2go, in het eerste trainingsweekend. Ik had Eef daarvoor wel al gesproken, omdat zij een oproep op de site van dare2go had geplaatst met de vraag wie haar buddy wilde zijn tijdens haar reis naar afrika. Fleur en ik hadden hier beide op gereageerd dus in het weekend was het natuurlijk de vraag wie er nou me zou gaan. Gelukkig mochten we ook met ze drieen en hoefde Eef dus niet te kiezen. We hebben in totaal 2 trainingsweekenden gehad, de eerste om elkaar te leren kennen en vrijwilligerswerk in het algemeen. In het tweede weekend leerde we de projecten kennen en mochten we een keuze maken naar welk project we het liefst zouden willen. In eerste instantie wilden wij graag naar Kakamega, Miles of smiles, maaf omdat het comtact met het project minder werd en mijn buddies maar 6 weken gaan vond dare2go het toch geen goed plan om ons hierheen te laten gaan. We kregen als alternatief Pandipieri, Kisumu aangeboden. In eerste instantie was ik wel een beetje teleurgesteld omdat Kakamega een klein dorpje is en Kisumu de derde grootste stad van Kenia en zoals veel van jullie weten ben ik nou eenmaal niet echt een stadsmens. Na veel opgezocht te hebben over Kisumu was ik hier al vrij snel overheen, want Kisumu mag dan de derde grootste stad zijn, maar dat is natuurlijk wel anders dan een stad in Europa, het grootste deel is krottenwijk en k moet zeggen dat het ook niet aanvoelt als een stad nu ik er ben. Iedereen kent elkaar zo ongeveer en een roddel is binnen een dag door de hele stad verspreid.
Voor we weggingen zijn we ongeveer anderhalve maand bezig geweest met alerlei voorbereidingen. We zijn naar een zogenaamde AKN (andere kant van nederland) plek geweest. Dit was een verplichting van dare2go (onze organisatie die ons vanuit nederland begeleid). Een AKN plek is een plek in nederland waar er iets voor de samenleving word gedaan door middel van vrijwilligerswerk. Wij hebben Sonschine bezocht, in Rotterdam. Dit was een opvang voor de straatkinderen van een buitenwijk in Rotterdam. De meeste mensen die er werken zijn dus vrijwilligers of stagaires. Wij zijn er op een donderdag geweest, vanaf 3 uur smiddags komen er dan kinderen die uit school komen. Er waren die middag in totaal 75 kinderen. Voor de kinderen kwamen hebben we alle taken verdeeld en ik mocht helpen op het podium, waar geknutseld werd, ik was helmaal op me plek dus! Ik moet eerlijk toegeven dat ik wel geschrokken ben hoeveel energie zo een halve dag koste. Sommige kinderen waren erg lastig en luisterde slecht, andere daarintegen wilde je juist bij alles helpen. Ik snap waarom dit een verplicht onderdeel van de voorbereiding is van dare2go, je leert veel over jezelf en over de omgang met vrijwilligerswerk. Ik ben blij dat we er geweest zijn wang het was erg leerzaam maar ook erg leuk.
Op een woensdag ben ik met Fleur naar een school in Amsterdam geweest om een dagje mee te kijken bij Cross Your Borders, een organisatie die op middebare scholen in Nederland met de kinderen een drie dagen project doet over vrijwilligerswerk en de situatie in ontwikkelingslanden. Wij waren er op de derde dag van hun project, de dag dat de presentaties over de landen werden gegeven, door de kinderen. Het was erg leuk om te zien omdat de opdracht ook was geweest om zo creatief mogelijk te zijn. Er waren dus liedjes, raps, een journaal en een groepje deed de wereld draait door na. Zo was het leerzaam maar vooral heel leuk om naar te luisteren. Wanneer wij terug komen na onze reis gaan Fleur en ik ook 10 dagen meewerken als vrijwilliger van CYB.
Ik heb in de weken voor mijn vertrek al veel geleerd en meegemaakt. Mensen zeggen altijd dat je pas doorhebt wat je allemaal hebt wanneer je in een land ben waar ze niks hebben. Ik heb gemerkt dat ik dit in de weken voor mijn vertrek al aardig door had. Doordat ik van alles en iedereen afscheid moest nemen voelde elk moment met iemand of bijvoorbeeld elke film die ik keek al zo kostbaar en waardevol omdat ik besefte dat ik dat hier allemaal niet zou hebben.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
