hii ni nyumbani (this is home)
Door: sharon atieno
Blijf op de hoogte en volg Sharon
19 Augustus 2014 | Kenia, Kisumu
Weer even een kort berichtje na alweer bijna een week zonder eef en fleur. Alles gaat nog steeds heel goed hier. Gister zijn eindelijk mijn "broertjes en zusjes" terug gekomen. Mama heeft 5 kleinkinderen die ook bij ons wonen, carl, maribel, mark, Willy en Marvin. Ze waren voor bijna 2 weken weg om hun moeder te bezoeken, want het is hier nu de hele maand augustus vakantie. Gister zijn ze dus eindelijk terug gekomen en moet toegeven dat ik ze wel echt gemist heb, want de compound was opeens wel heel stil.
Toen ik gister thuis kwam, stapte net van de piki, en toen hoorde ik "Shaaaron!" en zodra ik me omdraaide kwamen ze op me af rennen en me knuffelen, zo lief! Blijkbaar was het gemis wederzijds.
Mijn mams vroeg laatst hoe mijn werkdagen eruit zien dus misschien leuk om hier ook even uit te leggen.
Pandipieri is heel dichtbij mijn huis en er gaat altijd wel een tuktuk die kant op. Tussen 8 en half 9 begin ik, met Julie in de office. Met lunch ga ik vaak terug naar huis, tussen 1 en 2. Dan na lunch nog tot 5 en dan zit de werkdag er weer op. Na werk ga ik naar de markt, het zwembad of ergens met vrienden wat drinken. Avondeten is altijd om 8 uur.
(het is hier trouwens een uur later dan in NL, had ik dat al verteld?)
Ik snap nu ook eindelijk wat het project waar ik werk, het OMA project, inhoud! Het is een project waar oudere mensen een weeskindje adopteren en in ruil daarvoor krijgen ze een verzekering voor als ze ziek zijn of naar het ziekenhuis moeten.
Dit weekend ben ik met een vriend naar het park geweest de hele zaterdag, een andere vriend had een basketbal toernooi en hij vroeg of k kwam kijken. Het was heel leuk, het hele park was vol omdat er ook een hockey toernooi was en er een opname was van een kerkkoor. Natuurlijk was ik weer eens de enige mzungu maar moet zeggen dat door alle activiteiten in het park k niet eens zo opviel.
Na het toernooi hebben we gevoetbald, ook een unieke ervaring, met die vriend (Robert), een random man in t park, een straatkindje en een kindje met een tube lijm in zijn neus....
Dat is toch wel heel raar hier, ik merk dat ik niet eens meer opkijk van dat soort dingen, het voelt inmiddels al normaal omdat niemand hier er van opkijkt.
De tijd hier gaat echt super snel en ik zie nu al op tegen mijn vertrek over 4 maanden... de tijd gaat echt veel te snel!
Toen ik gister thuis kwam, stapte net van de piki, en toen hoorde ik "Shaaaron!" en zodra ik me omdraaide kwamen ze op me af rennen en me knuffelen, zo lief! Blijkbaar was het gemis wederzijds.
Mijn mams vroeg laatst hoe mijn werkdagen eruit zien dus misschien leuk om hier ook even uit te leggen.
Pandipieri is heel dichtbij mijn huis en er gaat altijd wel een tuktuk die kant op. Tussen 8 en half 9 begin ik, met Julie in de office. Met lunch ga ik vaak terug naar huis, tussen 1 en 2. Dan na lunch nog tot 5 en dan zit de werkdag er weer op. Na werk ga ik naar de markt, het zwembad of ergens met vrienden wat drinken. Avondeten is altijd om 8 uur.
(het is hier trouwens een uur later dan in NL, had ik dat al verteld?)
Ik snap nu ook eindelijk wat het project waar ik werk, het OMA project, inhoud! Het is een project waar oudere mensen een weeskindje adopteren en in ruil daarvoor krijgen ze een verzekering voor als ze ziek zijn of naar het ziekenhuis moeten.
Dit weekend ben ik met een vriend naar het park geweest de hele zaterdag, een andere vriend had een basketbal toernooi en hij vroeg of k kwam kijken. Het was heel leuk, het hele park was vol omdat er ook een hockey toernooi was en er een opname was van een kerkkoor. Natuurlijk was ik weer eens de enige mzungu maar moet zeggen dat door alle activiteiten in het park k niet eens zo opviel.
Na het toernooi hebben we gevoetbald, ook een unieke ervaring, met die vriend (Robert), een random man in t park, een straatkindje en een kindje met een tube lijm in zijn neus....
Dat is toch wel heel raar hier, ik merk dat ik niet eens meer opkijk van dat soort dingen, het voelt inmiddels al normaal omdat niemand hier er van opkijkt.
De tijd hier gaat echt super snel en ik zie nu al op tegen mijn vertrek over 4 maanden... de tijd gaat echt veel te snel!
-
19 Augustus 2014 - 09:33
Robert, Die Oude Zambiaan:
Hé klein meisje uit je (echte) thuis in de Beemster,
ik lees dat je nog steeds geniet en de komende weken hoef je je geen zorgen maken over het 50+ gehalte bij ons in huis. Ik zet de boel hier aardig op stelten schijnt, terwijl ik toch niet anders ben als normaal...
Je moet natuurlijk wel even specifiek uitleggen wat je dan je hele werkdag doet, want dat weet ik nu nog steeds niet. Tijdens werktijd op Facebook en alle onzinverhalen van je broertje geloven, dat is alles wat ik nu weet :P
nou ik ga vanavond weer lekker korfballen en binnenkort mag ik ook weer rondleidingen geven in het Safaripark Beekse Bergen =D
geniet er nog lekker van en we spreken je vast nog wel eens!
x je grote kleine broer(tje) -
19 Augustus 2014 - 10:51
Maud (DARE2GO):
Ha Sharon,
Leuk om te lezen dat je het nog steeds zo goed naar je zin hebt daar! Het zal ook wel even wennen zijn dat de andere vrijwilligers naar huis zijn nu, op naar de volgende periode ;) Je hebt nog een behoorlijke tijd voor de boeg, dus gewoon nog even niet teveel denken aan 'naar huis gaan'.
Groetjes,
Maud (DARE2GO)
-
19 Augustus 2014 - 13:12
Sharon Atieno Oudejans:
Niet anders dan normaal, Kei debiel dus :p
Ik werk met een super gezellige meid van 23 nog, genaamd Julie. Op rustige dagen check ik inderdaad af n toe mijn Facebook, maar zoals vandaag, drukke dag, is het files sorteren, invullen. Rapporten overtypen, Excel uitleggen aan Julie, af en toe opstap om iets op te halen of naar het ziekenhuis of verzekeringbureau om iets te regelen.
Ik blijf dit zoieso tot eind deze maand doen en dan na augustus wil ik nutrition erbij doen, maar denk niet dat ik hier stop want merk dat mijn hulp hier wel heel nuttig. :)
Tot snel! <3 -
21 Augustus 2014 - 15:46
Joke:
Hoi Sharon,
Goed dat je je nuttig maakt, daarvoor ging je toch naar Kenia?
Er zullen vast veel nuttige bestedingen van tijd zijn.
Werk lekker door en kies de werkzaamheden (als dat kan) waar je wat van leert, nuttig is of heel hard nodig. Groetjes aan Julie, ze boft met je (toch?)! -
22 Augustus 2014 - 13:40
Julie:
Hi mama sharon, yes you so lucky to have such an amazing dochter. She is so helpful and she is really keeping me company and its always fun to work with her! -
29 Augustus 2014 - 16:44
Fleur:
hee Sharon, wat fijn dat de kinderen weer terug zijn. Nu moet alleen de art school nog open denk ik? Het klinkt alsof het nog steeds heel goed met je gaat in Kisumu, fijn :) -
29 Augustus 2014 - 16:44
Fleur:
hee Sharon, wat fijn dat de kinderen weer terug zijn. Nu moet alleen de art school nog open denk ik? Het klinkt alsof het nog steeds heel goed met je gaat in Kisumu, fijn :)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
